assemblage

Het in een werk samenbrengen van driedimensionale, van oudsher niet in de kunst gebruikte materialen en objets trouvés, oorspronkelijk geïnspireerd op de technieken van de collage. De wortels van de assemblage liggen in het begin van de twintigste eeuw, toen picasso echte voorwerpen ging gebruiken in zijn kubistische constructies; zo voegde hij bijvoorbeeld een lepeltje toe aan zijn geestige sculptuur Glas absint (1914). Een van de vroegste en beroemdste voorbeelden van een assemblage was het op een kruk gemonteerde fietswiel van duchamp, dat hij als ‘readymade' bestempelde. Later baseerden de dadaïsten en surrealisten hun werk op het verrassend samenbrengen van ongelijksoortige voorwerpen en beelden. De techniek was bijzonder populair aan het eind van de jaren vijftig, toen kunstenaars als arman en dine assemblages maakten, waarbij ze allerlei materialen, met inbegrip van etenswaren en afval, in hun schilderijen en sculpturen opnamen. Dat de assemblagetechniek steeds meer wordt toegepast weerspiegelt de steeds anarchistischer houding die kunstenaars in deze eeuw tegenover de formele kunstpraktijk aannemen.